Engelli olmayan bir çocuğun annesinin engelli bir çocuğun annesinin zahmetine en fazla yaklaştığı süreç “tuvalet eğitimi” dersem emeğinin karşılığı olmayan engelli meleklerin annelerini incitmiş olmam inşallah. Ama bu süreçten geçerken aklima gelen tam olarak bu. Çocuğunun kontrol edemediği ve senin çocuğunda kontrol edemediğin bir durumla karşı karşıyasın ve ve fiziksel zahmet anlamında seni ciddi olarak hirpalıyor. Temizlikle ilgili uç noktalarla da karşı karşıya kaldığın için Psikolojik olarak da hırpalanmış oluyorsun.
Tüm bunlardan ötürü, tuvalet eğitimine annenin hazır olması, çocuğun hazır olması kadar önemli. Anne iyi olunca çocuk iyi oluyor, çocuk iyi olunca anne… Paslaşa paslaşa…
Şimdi tuvalet eğitimine dair internette bir çok kaynağa ulaşabilirsiniz. Ancak ben yine de işe yarar olduğunu düşündüğüm bir tavsiye yazacağım:
-Tuvalet eğitimine başlandığı 2-3.günden itibaren çocuğa uykuya dalıyorken içinde bol bol tuvalet eğitimi mevzusu geçen hikayeler anlayabilirsiniz. Çocuk daha tam uyumamış ama uyanık da değilken. Çocuğa önemli mevzuları öğretirken bunu hep kullanabilirsiniz (Beden mahremiyeti mevzusu da mesela). Çalıştırın hayal gücünüzü, en maceralı öyküleri anlattın mevzuyu yedire yedire. Uyusun da mevzuyu güzelce işlesin, üzerine yeni mevzu yığmadan.
Son olarak anne başlayıp da götüremedigini ve çocuğu hırpalamaya başladığını fark ettiğinde hemen bırakmalı. Kısa bir zaman sonra bir daha başladığında kendini daha güçlü bulacaktır.
İki tuvalet eğitimi süreci diyalogu ile bitireyim, tebessüm edilir belki.
Çocuk: Anne sakın gelme.
Anne: Neden ya?
Çocuk: Sakın gelme, ben buraya tuvaletimi yapıyorum.
-Ne?! Nereye?!
----------------------
Anne: Hadi çocuğum otur tuvaletini yap.
Çocuk (Ağlayarak): Ben dün yapmıştım, yapmiycam. :(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder